Flaga nad Miastem Stalina

31 Styczeń 1943 Stalingrad. Sowiecki żołnierz wywiesza radziecką flagę na placu Pavshikh Bortsov

Zdjęcie w dużej rozdzielczości

Czerwona flaga na placu Pavshikh Bortsov w wyzwolonym Stalingradzie. W tle - budynek supermarketu, siedziba 6. Armii Wehrmachtu, prowadzonej przez dowódcę armii feldmarszałka Friedricha Paulusa. gdzie został schwytany, Na placu - zdobytye przez wojska radzieckie, niemieckie ciężarówki.

Stalingrad był kwintesencją okrucieństwa i tragedii jakie cechowały konflikt pomiędzy dwoma najbardziej zbrodniczymi totalitaryzmami dwudziestego wieku. To właśnie w tym miejscu pękł południowy front wojsk niemieckich. Strat poniesionych pod Stalingradem nigdy nie udało się Niemcom załatać.

B-26 - Byle wystartować

Dywizjon średnich bombowców B-26 "Marauder" nad kanałem La Manche, leci w stronę francuskiego wybrzeża. D-Day 06.06.1944

 Zdjęcie w dużej rozdzielczości.

B-26 Marauder (ang. „marauder”, „rabuś”) – amerykański średni samolot bombowy z okresu drugiej wojny światowej, budowany przez zakłady Martin w Baltimore. Warunki przedstawione przez lotnictwo wojskowe, stawiały przed konstruktorami niełatwe zadanie. Potrzebny był samolot osiągający dużą prędkość i zasięg, wysoki pułap operacyjny, 5 członków załogi (prędkość max- 485 km/h, zasięg- 3220 km, pułap- 6100 m przy ładunku bombowym o masie 1360 kg, prędkość max- ponad 560 km/h, zasięg- 4830 km, pułap- 6100 m przy ładunku bombowym o masie 908 kg), oraz uzbrojenie (4 karabiny kal. 7,62mm i 900kg bomb). Wymogom tym sprostał koncern "Martina",

M3 "Lee" - "Trumna dla sześciu braci"

Czerwiec 1942. Czołg M-3 w akcji w Fort Knox, Kentucky

Zdjęcie w dużej rozdzielczości.

M3 General Lee – amerykański czołg z okresu II wojny światowej. Wersja używana przez armię brytyjską z powiększoną wieżą i bez dodatkowej wieżyczki znana była pod nazwą Generał Grant. Właściwie M3 "Lee" był konstrukcja przejściową. Amerykańscy wojskowi po bitwie o Francję, byli pod wrażeniem niemieckich czołgów PzKpfw III i PzKpfw IV, a używany przez amerykanów w tamtym okresie M2 zupełnie nie spełniał już wymogów pola walki. Postanowiono stworzyć nową

"Roma" - Smutny los pięknego pancernika

Włoski pancernik Roma na kotwicy w porcie La Spezia w 1943.

Zdjęcie w dużej rozdzielczości

"Roma" Był trzecim pancernikiem typu Littorio, miał jednak zwiększoną o 3 m długość całkowitą. Wodowanie okrętu nastąpiło 9 czerwca 1940 roku, prace wykończeniowe na pancerniku trwały jednak do 14 czerwca 1942 roku i w tym dniu wszedł on do służby w Regia Marina. Wyporność całkowita okrętu wynosiła 45.000, był długi na 234m i szeroki na 32m. 

Bohater z bagnetem

Żołnierze radzieckiej piechoty morskiej z 2giej odrębnej brygady Floty Bałtyckiej.

Zdjęcie w dużej rozdzielczości.

Na pierwszym planie powyższej fotografii Petty Officer (Mat) Granowski - zginął 02.02.1944 - (Bliższe informacje nie są mi znane). Na jego pasach granaty F-1 i RGD-33.
Słynna fotografia Bałtyckiej piechoty morskiej, wykonana przez fotografa z gazety "Leningradskaya Prawda" - David Trachtenberg. zdjęcie zrobiono 31.08.1941.

Na uwagę zasługują bagnety żołnierzy. Są to bagnety tulejowe, rodzaj oręża używanego już za czasów napoleońskich. W okresie I wojny światowej uległy one "ewolucji". Wojna pozycyjna i konieczność walki w wąskich okopach, wymusiły skracanie bagnetów. Natomiast podczas II wojny światowej, większość krajów używała krótkich, bagnetów. Przydatnych również do innych czynności. Bagnet tulejowy był stosowany na szerszą skalę jedynie w Armii Czerwonej, Oddziałach Ludowego Wojska Polskiego, co wynikało z zależności tej formacji od sowietów, i partyzantce.       

Mogami - Pechowy samuraj

IJN Mogami (w wersji lekkiego krążownika) w trakcie rejsu próbnego 20 marzec 1935.

Zdjęcie w dużej rozdzielczości

"Mogami" został zwodowany 14 marca 1934 jako lekki krążownik. Okręt projektowano w zgodzie z postanowieniami Traktatu Waszyngtońskiego, który ograniczał wyporność budowanych okrętów. Aby ją zmniejszyć, w konstrukcji nadbudówki zastosowano aluminium, a do łączenia niektórych części kadłuba wykorzystano spawanie zamiast nitowania.

Duane - Krótka służba

USS Duane w porcie w Neapolu. Sierpień 1944

Zdjęcie w wysokiej rozdzielczości

 Jednostka USS Duane została przebudowana na okręt dowodzenia siłami desantowymi jako pierwszy spośród patrolowców typu „Treasury”. Konwersję Duane zakończono w dniu 6 marca 1944 roku, po czym do 19 marca przeszedł próby morskie. Jedyną operacją desantową, w której wziął udział Duane była operacja

B-17 - Latająca Forteca

B17F latająca forteca grzeje silniki na lotnisku Boeinga w Seattle

Zdjęcie w wysokiej rozdzielczości 

Boeing B-17 Flying Fortress (pol. Latająca Forteca) – amerykański ciężki samolot bombowy dalekiego zasięgu. Zaprojektowany i zbudowany w amerykańskim koncernie lotniczym Boeing Airplane Company.

 B-17 nieprzypadkowo został nazwany Latającą Fortecą. Nie tylko był potężnie uzbrojony (13 karabinów maszynowych Browning, w tym 4 podwójnie sprzężone), ale słynął także z odporności na uszkodzenia. Piloci żartowali, że Forteca spada dopiero wtedy, kiedy Niemcy władują w nią tyle pocisków, że ich waga przekroczy dopuszczalny udźwig. Niektóre maszyny wracały z misji bombowych nad Europą tak zmasakrowane, że piloci towarzyszących im myśliwców nie mogli uwierzyć własnym oczom. 

M4 "Sherman"

Nowe czołgi M4 w hali produkcyjnej American Locomotive Company. NY styczeń 1941

Zdjęcie w dużej rozdzielczości.

M4 Sherman to legendarny amerykański czołg średni zbudowany dla sił alianckich w czasie II wojny światowej. Sherman bazował na podwoziu i wielu podzespołach czołgu M3 Lee, na którym zamontowano wieżę z działem 75 mm. Umożliwiło to szybkie przestawienie się zakładów na produkcję nowego pojazdu. Dlatego w okresie od lutego 1942 r. do końca II wojny światowej, wyprodukowano łącznie 49 000 sztuk wszystkich wersji. Używany, między innymi, przez armie USA, Wielkiej Brytanii, Polski, Francji i ZSRR. 

Morski rajd

1 stycznia 1945. Pancerniki USS Pensylwania i USS Colorado prowadzą trzy ciężkie krążowniki USS Louisville, USS Portland i USS Columbia do Golfu Lingayen, na krótko przed bitwą o Luzon na filipinach.

Zdjęcie w dużej rozdzielczości

Do przeprowadzenia uderzenia na Luzon wyruszyła po­tężna flota (dowódca adm. Thomas Kinkaid) złożona z 6 pancerników, 18 lotniskowców eskortowych, 11 krążowników, 185 niszczycieli, 65 trałowców i kilkuset innych jed­nostek (łącznie 685 okrętów). Japończycy rzucili do ataku lotników-samobójców kamikaze, którzy od 3 do 13 stycznia uszko­dzili 44 okręty amerykańskie (w tym pancerniki New Mexico, California i Mississippi). 9 stycznia 1945 r. oddziały 6 armii dowodzo­nej przez gen. Kruegera wysadziły desant w zatoce Lingayen (w miej­scu, gdzie 4 lata wcześniej lądowa­li Japończycy); do wieczora 68 tys. żołnierzy ze sprzętem zeszło na brzeg. Dowodzący obroną Luzonu gen. Tomoyuki Yamashita skiero­wał natychmiast do tego rejonu 30 tys. żołnierzy. Silna obrona za­hamowała ruch wojsk amerykań­skich w stronę Manili.